توده ای ستیزی بخشی از رفتار جریانات لیبرال و شیفته غرب در اتحاد جمهوریخواهان بود که در خیلی موارد بیرون می زد. افرادی چون امیر حسین با اینکه دیگر از شوروی خبری نبود و این نظام بیشتر از دو دهه بود که عمرش را به او بخشیده بود در هر فرصتی با توده ای های سابق و یا اکثرت ها وارد پلمیک شده و آنها را شوروی پرست و توده ای خطاب میکرد و در بسیاری موارد از همان ادبیات دوران مائوئیسی دورانی جوانی خود در برخورد به افراد استفاده می کرد.
نمونه زیر یکی از این برخورد ها با بابک امیرخسروی بود که بیانگر خوبی از این نوع از ادبیات است.
