نامه زیر را در معرفی خودم و به منظور کاندید شدن و اعلام حضور در انتخابات در تاریخ ۲۹ جون ۲۰۰۷ به لیست اعضای شورای هماهنگی اتحاد نوشتم
دوستان عزیز و گرامی اعضای شورای هماهنگی
انتخاب هیات سیاسی اجرای به عنوان ارگان مدیریت اتحاد جمهوری خواهان ایران از اهمیت جدی برخوردار است. همه ما که در اتحاد جمهوری خواهان به عنوان یک اتحاد وسیع و متنوع از همه نحله های فکری جمهوری خواه در جامعه سیاسی ایرانی جمع شده ایم، اولین هدفمان حفظ تنوع و گستردگی هر چه بیشتر گرایشات گوناگون جمهوری خواهی در این اتحاد است.
هیات سیاسی اجرایی باید چنین تنوعی را نه تنها در یک چارچوب صوری که به معنای یک گروه جدی از افرادی که به معنای واقعی همکاری و دکراسی درونی اتحاد را پاسداری می کنند در درون خود داشته باشد. همکاری و حفظ دمکراسی درونی اتحاد و تجلی آن در هیات سیاسی اجرایی به معنی آن نیست که دوستان از مواضع سیاسی خود به دلیل همکاری و یا تحت فشار سایر گروههای فکری عدول نمایند، اما شیوه های حذفی اتهام زنی و یا دعواهای قدیمی 30 سال گذشته نیز نمی تواند ما را دریک اتحاد وسیع برای مدت طولانی در کنار هم نگاه دارد.
تخریب هر کدام از چهره‌های اتحاد، اگر ما برای اتحاد آینده طولانی تر از یک پروژه موقتی قائل باشیم، در نهایت به تخریب مجموعه اتحاد می انجامد. رقابت گروهی، فراکسیونی، پروژه ای و یا نظری تا آنجا که به مجموعه حیات سیاسی ما صدمه ای وارد نیاورد نه تنها نباید موجب نگرانی هیچکدام از ما باشد که باید به جد تشویق نیز گردد.
همه گرایشات فکری، باید از امکانات موجود و یا آنچه در آینده باید فراهم گردد فارغ از هرگونه تبعیض بهره مند بوده و بتوانند مباحث خود و پروژه های عملی و جمعی خود را با دیگران در اشتراک گذاشته و از همه منابع موجود بهره گیری نمایند.
اتحاد جمهوری خواهان گرچه در حال حاضر شاید بزرگترین و جدی ترین مجموعه سیاسی خارج از کشور باشد، اما به هیچ عنوان نباید در پروژه های آلترناتیو سازی خارج کشوری سرمایه گذاری نماید. ما باید با هدف تاثیرگذاری در روند تحولات از درون کشور و در کنار نیروهای واقعی خواستار تحولات دمکراتیک در داخل کشور برای حضور موثر در این تحولات استراتژی سیاسی خود را تعریف نموده و بدنبال راههای باشیم که هر چه بیشتر زمینه های همکاری، هفکری و همراهی ما را با این نیروها فراهم نماید.
اتحاد جمهوری‌خواهان در پشیبرد پروژه جمهوری‌خواهی و تحول بنیادین از یک نظام حکومتی دینی به یک نظام دمکراتیک و سکولار نباید در حوزه رقبای نیروهای مشابه خود در ایران قرار گرفته و سعی کند نقش آنها را بویژه در آلترناتیو سازی در خارج از کشور بازی نماید. ما باید با تکیه بر تمام امکانات خود سعی کنیم که مجموعه نیروهای دمکراتیک و سکولار ایرانی در داخل و خارج از کشور را به یک مجموعه واحد در مقابل آلترناتیوهای توتالیتر دینی و غیردینی تبدیل نماییم. معرفی چنین آلترناتیو دمکراتیکی در سطح بین المللی و تامین حمایت جنبش جهانی صلح، دمکراسی و حقوق بشری در کشورهای غربی و محافل بین المللی از این آلترناتیو یکی از وظایف عاجل اتحاد جمهوری خواهان در شرایط کنونی است.
با توجه به آنچه که در بالا اشاره کردم خودم را برای این دوره از انتخابات هیات سیاسی اجرایی کاندید نموده و در صورت انتخاب شدن، تمام تلاشم متوجه آن خواهد بود که اتحاد جمهوری خواهان و هیات سیاسی اجرایی از حوزه محدود مباحث درونی کنونی خارج شده و در عرصه کلان سیاست ایران نقش موثرتری را با توجه به امکانات موجود آن بازی نماید.
برای آن دسته از دوستان که شاید با من آشنایی ندارند، خودم را معرفی می کنم.
من متولد سال 1338 بوده و قبل از انقلاب با هواداری از سازمان چریکهای فدایی خلق به سیاست علاقمند شدم. سپس به حزب توده ایران پیوستم و از مسئولین این حزب در کمیته ایالتی خراسان بودم. پس از دستگیریی به اعدام محکوم شده و در دادگاه دوم به 20 سال زندان محکوم شدم. 6 سال در زندانهای جمهوری اسلامی بودم. پس از آزادی از زندان به خارج از کشور مهاجرت نمودم. اکنون با همسرم سهیلا وحدتی بنا و دو فرزندمان، میترا و البرز، در شمال کالیفرنیا زندگی می کنیم. از نظر حرفه ای مهندس کامپیوتر هستم و در وزارت بهداشت کالیفرنیا در بخش امنیت شبکه های مخابراتی مشغول به کارم.
از ابتدای شکل گیری اتحاد جمهوری خواهان ایران به عنوان یکی از فعالین آن قبل از صدور بیانیه اولیه با دوستان همکاری داشته ام، در اولین گروه بیانیه نویسی و در اولین هیات اجرائیه عضویت داشتم و مسئولیت واحدهای کشوری را در آن زمان به عهده داشتم.
از آنجا که هیات سیاسی اجرایی یک گروه کاری، پروژه ای و حرفه ای از نظر استخدامی نیست، به نظرم بحث پیش شرط همکاری و یا عدم همکاری با برخی از دیگر دوستان موضوعیت نداشته و تمام کسانی که انتخاب می شوند باید با احترام به رای اعضای شورای هماهنگی وظیفه ای را که شورا به عهده انها گذاشته است اجرا نمایند.
بنابراین هیچ پیش شرطی را برای همکاری با هیچکدام از دوستان دیگر نداشته و نمی پذیرد.
با احترام،
رضا فانی یزدی
June 29, 2007
البته من خودم به افراد زیر رای دادم
هیئت رئیسه:
- یدی قربانی
- ضیا عابدی
- فرزانه عظیمی
هیئت سیاسی اجرائی:
1- محمد برزنجه (جورآباد)
2- محمد برقعی
3- حبیب پرزین
4- فرهاد روحی
5- نادر زرکاری
6- رضا فانی
7- ملیحه محمدی
8- مرتضی ملک محمدی
نتیجه انتخابات شورای هماهنگی به ترتیب آرا بدست آمده -همایش سوم
- مهدی فتاپور 71
- مریم سطوت 69
- بیژن حکمت 67
- فرزانه عظیمی 66
- سهیلا بنا 56
- فرخ نگهدار 56
- بهروز خلیق 55
- حسن زهتاب 55
- حسن شریعتمداری 54
- رضا فانی 54
- مسعود فتحی 50
- مهرداد مشایخی 49
- ملیحه محمدی 49
- نادر زرکاری 49
- جمشید اسدی 48
- مهران براتی 47
- امیر ممبینی 44
- نوشین ناهیدپور 43
- فرهاد فرجاد 41
- رضا چرندابی 39
- همایون ماکوئی 39
- پروین اشتهارد 38
- محمد برقعی 37
- علی پورنقوی 37
- مهدی ممکن 35
- مرتضی ملک محمدی 34
- امیرحسین گنج بخش 34
- حبیب پرزین 33
- ضیا عابدی 33
- فرهاد روحی 30
- بهروز بیات 27
- فیروزه فولادی 23
- تورج ساعدی 25
- احمد پورمند 23
- ممد برزنجه 23
- یدی قربانی 23
- مهران میرفخرائی 19
- ایرج یوسفی 17
- رامین صفی زاده 15
- عباس شیرازی 13
- رضا سیاووشی 13
- جهانبخش ولیان 7
- محمود میرزاوند 6
در نامه ای به دوستان پس از انتخابات هیات سیاسی و اجرایی با مقایسه آرا نشان دادم که چگونه باندبازی های عده ای با آوردن لیست ها برای حذف دیگران نتیجه داد و افرادی که در انتخابات شورا با درصد بالایی انتخاب شده اند در انتخاب هیت سیاسی اجرایی با طرح لیست حذف می شوند. برای نمونه می بینید که من در انتخابات شورا با بیشتر از ۶۵درصد آراء انتخاب می شوم ولی در انتخابات هیات سیاسی اجرایی بخاطر نظرات سیاسی ام در مخالفت با تحریم اقتصادی ایران و مخالفت با جنگ و همچنین مخالفت با باندی که بدنبال تماس با دول خارجی بود، پس زده می شوم و در نتیجه رایزنی های این باند نسبت آرا من به ۴۰ درصد کاهش پیدا کرده و افرادی که یا موافق تحریم بودند و یا فرصت طلبانه درو کنار گروهی که بعدا به دلیل سیاسی جدا شدند قرار گرفتند بیشترین رای را از طریق لیست ها می آورند. البته چند استثنا نیز برای جور بودن جنس در لیست جا داده شدند. جالب است که توجه کنید که افراد انتخاب شده با اکثریت آرا در این لیست کسانی هستند که در انتخابات شورا هیچکدام جزو ده نفر اول نبوده و عده ای از آنها حتی نصف آرا ده نفر اول در انتخانات شورا را هم نداشته اند.
